Ricordi d’infanzia colorati di fiori, profumati di mare, ninnati in “dialet”
Co m’arcòrd quànd’era na fiulìna
1966. Susanna Pucci nella sua Metaurilia ormai a colori.
Susanna Pucci (orto 79) canta i suoi ricordi con le parole dell’infanzia, quelle del dialetto dei nonni, le uniche che possono descrivere un mondo che la modernità ha velocemente dimenticato, e spesso cancellato. Il dialetto coi suoi variegati suoni e le sue mille sfumature restituisce molto meglio dell’uniforme italiano, la biodiversità cromatica, sonora, sociale, ecosistemica della Metaurilia di 50 anni fa.
Co m’arcòrd quànd’era na fiulìna”
Le pasegièt sul mònt….dacsì chiamèmi la campàgna diètra chèsa de Trènsìn,
quànd gìmi à’rcòia i lupìn a primavèra e ‘l mùschi d’invèrne.
L’udòr di dòlc e la crèscia de Pasqua che scapèva dal fòrne de Gusto de Marcantugnìn,
quànd le dòn del paès i purtèvne a còcia.
Le tavulèt de Natèl, sa tuti i parènt in tèl Bar de nòna Ida….
e j’arcònt de Si Celso su la guèra davanti ala caverna scavèta,
sòta el mònt, du se rifugièvne tuti i parènt quànd c’èra i bumbardamènt.
Ji m’arcòrd che per gì fina al mèr c’èra da pasè la banchina de sas
e i pescatòr che pulivne le rèt du truvàmi le stèl e i cavaluc de mèr.
Arveg el Sì Primo sa la 600 multipla che giva a fè rifurnimènt de sèl e sigarèt…
e pu quànd giuchèmi d’estèt davanti el cunsòrsi dla cunsèrva
e cla sera ch’avèn fat na gran batàja sa la mùchia de pundòr ch’avèmi truvèt….
e la dura “romanzina” el giòrne dòp di gènitòr!!!
La sensasìon de felicità quànd gimi sul mònt vers mèsgiòrne per guardè se su la piàtta del mèr c’era la batena del Sì Nello …
e pù l’apuntamènt al tramònt al mèr per vèda i pescatòr che stendèvne la trata,
aspetànd che l’artiràsne a riva e nò fiulìn curiòsi per tuti chi pèsc che sembrèvne saltè de cuntentessa.
Arpèns quànd aiutèva ma mamma a fè le pulisì de Pasqua e per quàlc giòrne se cupriva la màchina dle maje.
E la sera del sabèt ….quànd guardèmi tuti insièm la televisiòn in tèl bar de Nòn Pascùc,
l’unica dèl paès…. e la dmènica dòp mèsgiòrne a guardè i giuvnòt e le ragàs
che balèvne el twist sai jubòx del Bar a tut vulùm.
Finchè èrmi fiulìne giuchèmi in tla piàsèta … pu avèn cmincèt a gì a pièd fina al Playa …
che emusiòn quànd pasèva el Cantagiro e ‘l Gir d’Italia.
Dòp 5 an pasèti a l’ Elementèr in tla scòla de fiànc ala Chièsa, finalmènt so gita a scòla a Fan sa la curièra …
e pù la vòja de vèda ‘l mònd m’ha purtèt fòri de Fan.
Parèchi àn dòp, una sera de giùgn,quànd in tl’èria se sènt già l’arìv dl’estèt,
ho purtèt mi fiòla, ancora piculìna a spàs … diètra chèsa de Trensìn …
sin armàst a bòca apèrta dal spètàcul dle lucciùl che ce salutèvne tremulant …
e ho capìt ch’en c’avemi mèj da scurdè che sin stati fiulìni
e che avèn da mantièna dèntra de nò sèmpre viv el ricòrd!!!
Casa Pucci, l’osteria, nonna Ida, i pescatori, la corriera di Vitali.